Het groene rolmodel van Jules van Dijk
Wie is jouw groene rolmodel?
Mijn groene rolmodel is Yvon Chouinard: bergbeklimmer, milieuactivist en oprichter van het outdoor merk Patagonia. Als bergbeklimmer was Chouinard zich bewust van de schoonheid en kwetsbaarheid van de natuur. Toen hij in 1973 Patagonia oprichtte, had hij een bedrijf voor ogen waar mensen graag voor zouden willen werken en dat zich actief zou inzetten voor de bescherming van het milieu.
Waarom is nou juist hij jouw rolmodel?
Patagonia is vooral bekend van hun outdoorkleding. De productie van textiel is verantwoordelijk voor 10% van de wereldwijde CO2-uitstoot. Dus geen gemakkelijke industrie voor een bedrijf dat een positieve bijdrage wil leveren aan het milieu en het klimaat.
In 1986 besloot Chouinard om 1% van de omzet of 10% van de winst in te zetten voor milieuprojecten. Dat doet het bedrijf nog steeds. Al vanaf de jaren ‘90 gebruiken ze alleen nog biologisch katoen. Afgelopen najaar besloten Chouinard en zijn familie om hun aandeel in het bedrijf niet naar de beurs te brengen, maar te verkopen aan een speciaal opgericht fonds om er zeker van te zijn dat ook in de toekomst de winst van het bedrijf ten goede komt aan het milieu en de strijd tegen klimaatverandering.
Door de jaren heen hebben ze zo voortdurend hun milieu-impact weten te verlagen. Het bedrijf is gecertifieerd als B-Corp: wereldwijd een van de strengste standaarden op het gebied van duurzaam en sociaal ondernemerschap.
Tegenwoordig zijn dit niet meer heel opmerkelijke keuzes. Onder maatschappelijke druk zijn steeds meer bedrijven aan het vergroenen en is het vaak onderdeel van hun marketingstrategie geworden. Maar in de tijd dat Patagonia deze keuzes maakte, maakte nog bijna niemand zich druk om het milieu. Pas veel later is Patagonia zich met deze werkwijze duidelijk gaan onderscheiden op de markt en heeft zo de industrie in beweging gebracht.
Wat mij zo aanspreekt in Patagonia is dat het bedrijf steeds haar eigen productieproces tegen het licht houdt. Als iets nog duurzamer kan, dan passen ze het aan. Lukt dat niet, dan leggen ze uit waarom het niet lukt. Ze slaan zichzelf niet op de borst, maar erkennen dat ook zij niet perfect zijn.
Wat doe je ermee?
Sinds ik het verhaal van Yvon Chouinard ken, koop ik geen fast fashion meer. Mijn kledingkast is niet meer zo vol als vroeger. Maar de kleding die ik heb, is duurzaam geproduceerd en gaat lang mee.
Bovendien koop ik mijn kleding niet meer online, maar alleen nog in winkels. Zo voorkom ik dat een nieuwe broek kilometers heen en weer wordt gereden. Maar duurzame keuzes maken is ook voor mij nog lastig navigeren: ook ik heb niet de illusie dat ik het allemaal perfect doe.
In ieder geval probeer ik steeds mijn eigen handelen, zowel privé als bij TotalEnergies, tegen het licht te houden. Dat is een houding die je ook ziet bij andere jonge mensen die bij TotalEnergies komen werken. Vorig jaar heb ik samen met collega’s Young TotalEnergies opgericht: een community voor de ‘jongere’ medewerkers binnen het bedrijf.
Wie start bij TotalEnergies kan worden overweldigd door de omvang van de organisatie en de klimaatambities van het bedrijf. Young TotalEnergies zorgt ervoor dat nieuwe medewerkers zich snel thuis voelen bij het bedrijf en biedt onder andere een platform waar zij hun opvattingen en ideeën over duurzaam ondernemen met elkaar kunnen delen en ontwikkelen.
